زدست محبوب ندانم چون کنم

وز هجر رويش ديده جيحون کنم

يارم چو شمع محفل است

ديدن رويش مشکل است

سرو مرا پا در گل است

بر خط و خالش مايل است

يار من دلدار من کمتر تو جفا کن

يادی آخر تو ز ما کن

يادی آخر تو ز ما کن

...

کسی که همچين صدايی دارد بی شک انسان پاکی ست

بی شک از صفا و شأن محروم نيست

به قول دوستی آدم است