صدای پای آب

..

روح من در جهت تازه اشيا جاری است

روح من کم‌سال است

روح من گاهی از شوق، سرفه‌اش می‌گيرد

روح من بيکار است

قطره‌های باران را، درز آجرها را، می‌شمارد

روح من گاهی، مثل يک سنگ، سر راه حقيقت دارد

..

من به سيبی خوشنودم

و به بوييدن يک بوته‌ی بابونه

من به يک آينه، يک بستگی پاک قناعت دارم

من نمی‌‌خندم اگر بادکنک می‌‌ترکد

و نمی‌خندم اگر فلسفه‌ای، ماه را نصف کند

..

زندگی رسم خوشايندی است

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ

پرشی دارد اندازه‌ی عشق

زندگی چيزی نيست كه لب تاقچه‌ی عادت

از ياد من و تو برود

..

هر كجا هستم، باشم

آسمان مال من است

.پنجره، فكر، هوا، عشق، زمين مال من است

.چه اهميت دارد

گاه اگر می‌رويند قارچهای غربت؟

..